وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز و دویدن که آموختی، پرواز را. 

راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند.

دویدن بیاموز، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر.

و پرواز را یاد بگیر، نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی!

من راه رفتن را از یک سنگ آموختم، دویدن را از یک کرم خاکی و پرواز را از یک درخت!

بادها از رفتن به من چیزی نگفتند، زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را نمی شناختند!

پلنگان، دویدن را یادم ندادند، زیرا آنقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند.

پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند، زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند!

اما سنگی که درد سکون را کشیده بود، رفتن را می شناخت و کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می فهمید و درختی که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می دانست!

آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت...

***

وقتی رفتن آموختی، دویدن بیاموز و دویدن که آموختی، پرواز را...

راه رفتن بیاموز، زیرا هر روز باید از خودت تا خدا گام برداری.

دویدن بیاموز، زیرا چه بهتر که از خودت تا خدا بدوی.

و پرواز را یادبگیر، زیرا باید روزی از خودت تا خدا پر بزنی...

لقمان حكيم رضى الله عنه پسر را گفت:

"امروز طعام مخور و روزه دار، و هر چه بر زبان راندى، بنويس . شبانگاه همه آنچه را كه نوشتى، بر من بخوان؛ آنگاه روزه‏ات را بگشا و طعام خور" 

"شبانگاه، پسر هر چه نوشته بود، خواند.  ديروقت شد و طعام نتوانست خورد.

روز دوم نيز چنين شد و پسر هيچ طعام  نخورد.

روز سوم باز هر چه گفته بود، نوشت و تا نوشته را بر خواند، آفتاب روز چهارم طلوع كرد و او هيچ طعام نخورد .

روز چهارم، هيچ نگفت .

شب، پدر از او خواست كه كاغذها بياورد و نوشته‏ها  بخواند.

پسر گفت: امروز هيچ نگفته‏ام تا برخوانم.  

لقمان گفت: "پس بيا و از اين نان كه بر سفره است بخور و بدان كه روز قيامت، آنان كه كم گفته‏اند، چنان حال خوشى دارند كه اكنون تو دارى"

گنجشک با خدا قهر بود…

روزها گذشت و گنجشگ با خدا هیچ نگفت.

فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت:

"می آید؛ من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی هستم که دردهایش را در خود نگاه میدارد…"

و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست.

فرشتگان چشم به لب هایش دوختند،

گنجشک هیچ نگفت و…

خدا لب به سخن گشود:

"با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست."

گنجشک گفت:

"لانه کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی. این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی؟ لانه محقرم کجای دنیا را گرفته بود؟"

و سنگینی بغضی راه کلامش بست…

سکوتی در عرش طنین انداخت، فرشتگان همه سر به زیر انداختند.

خدا گفت:

"ماری در راه لانه ات بود. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو از کمین مار پر گشودی."

گنجشگ خیره در خدائی خدا مانده بود.

خدا گفت:

"و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی!"

اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود.

ناگاه چیزی درونش فرو ریخت، های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد...

جایی در پشت ذهنت به خاطر بسپار که اثر انگشت خداوند بر همه چیز هست.

شیطان می خواست که خود را با عصر جدید تطبیق بدهد، تصمیم گرفت وسوسه های قدیمی و در انبار مانده اش را به حراج بگذارد.

 در روزنامه ای آگهی داد و تمام روز، مشتری ها را در دفتر کارش پذیرفت.حراج جالبی بود! سنگ هایی برای لغزش در تقوا، آینه هایی که آدم را مهم جلوه می داد، عینک هایی که دیگران را بی اهمیت نشان می داد.روی دیوار اشیایی آویخته بود که توجه همه را جلب می کرد: خنجرهایی با تیغه های خمیده که آدم می توانست آن ها را در پشت دیگری فرو کند، و ضبط صوت هایی که فقط غیبت و دروغ را ضبط می کرد.شیطان رو به خریدارها فریاد می زد: «نگران قیمت نباشید! الان بردارید و هر وقت داشتید، پولش را بدهید.»یکی از مشتری ها در گوشه ای دو شیء بسیار فرسوده دید که هیچکس به آن ها توجه نمی کرد. اما خیلی گران بودند. تعجب کرد و خواست دلیل آن اختلاف فاحش را بفهمد.شیطان خندید و پاسخ داد:«فرسودگی شان به خاطر این است که خیلی از آن ها استفاده کرده ام. اگر زیاد جلب توجه می کردند، مردم می فهمیدند چه طور در مقابل آن مراقب باشند. با این حال قیمتشان کاملاً مناسب است. یکی شان `شک` است و آن یکی `عقده حقارت`. تمام وسوسه های دیگر فقط حرف می زنند، این دو وسوسه عمل می کنند.»

سروده پایانی (منتسب به فردوسی‌) آنقدر زیبا و پر معنی‌ است که هر چند بار که می‌خوانم خسته نمی شوم بعضی‌ از ابیاتش مو را به بدن هر ایرانی‌ میهن پرست راست می‌کند

چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟

 نه اشتباه نکنید اینها صحنه هائی از فیلم زامبی لند نیستند بلکه مراسم عاشورا در کشور عزیزمان ایران است:

در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود
چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان
همه بنده ناب یزدان پاک
همه دل پر از مهر این آب و خاک
پدر در پدر آریایی نژاد
ز پشت فریدون نیکو نهاد
بزرگی به مردی و فرهنگ بود
گدایی در این بوم و بر ننگ بود
کجا رفت آن دانش و هوش ما
که شد مهر میهن فراموش ما
که انداخت آتش در این بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان
چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟
خرد را فکندیم این سان زکار
نبود این چنین کشور و دین ما
کجا رفت آیین دیرین ما؟
به یزدان که این کشور آباد بود
همه جای مردان آزاد بود
در این کشور آزادگی ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر
گرامی بد آنکس که بودی دلیر
نه دشمن دراین بوم و بر لانه داشت
نه بیگانه جایی در این خانه داشت
از آنروز دشمن بما چیره گشت
که ما را روان و خرد تیره گشت
از آنروز این خانه ویرانه شد
که نان آورش مرد بیگانه شد
چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سر انجام بد داشتیم
بسوزد در آتش گرت جان و تن
به از زندگی کردن و زیستن
اگر مایه زندگی بندگی است
دو صد بار مردن به از زندگی است
بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
برون سر از این بار ننگ آوریم

اسم خودتونو به خط میخی پارسی باستان ببینید!

http://www.iranview.ir/pars.aspx

امروز عشقم امد تهران ماموریت بعد 71 روز البته قراره فردا بره دوباره تا 20 روز دیگه دوباره بیاد

خیلی خوشحالم ساعت 2.15 اومد دم شرکت 15 دقیقه دیدمش انقدر خوشحال بودم که نمیدونستم چی کار کنم وای چقدر خوب بود ای خدا شکرت دل تو دلم نیست بعد از ظهرشه عشقم بیاد دنبالم

وای خدا واقعا شکرت دیگه واقعا داشتم کم میاوردم

آدم دوباره آدم شد .
ولی امان از دست این آدم .

 نامت چه بود؟ آدم

فرزند؟ من را نه مادري نه پدري، بنويس اولين يتيم خلقت

محل تولد؟ بهشت پاك

اينك محل سكونت؟ زمين خاك

آن چيست بر گردن نهادي؟ امانت است

قدت؟ روزي چنان بلند كه همسايه خدا،اينك به قدر سايه بختم به روي خاك

اعضاء خانواده؟ حواي خوب و پاك ، قابيل خشمناك ، هابيل زير خاك

روز تولدت؟ روز جمعه، به گمانم روز عشق

رنگت؟ اينك فقط سياه ، ز شرم چنان گناه

چشمت؟ رنگي به رنگ بارش باران ، كه ببارد ز آسمان

وزنت ؟ نه آنچنان سبك كه پرم در هواي دوست

نه آ نچنان وزين كه نشينم بر اين خاك

جنست ؟ نيمي مرا ز خاك ، نيمي دگر خدا

شغلت ؟ در كار كشت اميدم

شاكي تو ؟ خدا

نام وكيل ؟ آن هم خدا

جرمت؟ يك سيب از درخت وسوسه

تنها همين ؟ !!!!همين

حكمت؟ تبعيد در زمين

همدست در گناه؟ حواي آشنا

ترسيده اي؟ كمي

ز چه؟ كه شوم اسير خاك

آيا كسي به ملا قاتت آمده؟ بلي

كه؟ گاهي فقط خدا

داري گلايه اي؟  ديگر گلايه نه؟، ولي ..

ولي چه ؟ حكمي چنين آن هم يك گناه!!؟

دلتنگ گشته اي ؟ زياد

براي كه؟ تنها خدا

آورده اي سند؟ بلي

چه ؟ دو قطره اشك

داري تو ضامني؟ بلي

چه كسي ؟ تنها كسم خدا

در آ خرين دفاع؟

مي خوانمش كه چنان اجابت كند دعا

دیروز شیطان را دیدم : در حوالی میدان بساطش را پهن كرده بود؛  فریب می‌فروخت...

مردم دورش جمع شده‌ بودند،‌ هیاهو می‌كردند و هول می‌زدند و بیشتر می‌خواستند... 

توی بساطش همه چیز بود : غرور، حرص،‌دروغ و جنایت ،‌ جاه‌طلبی و ...

هر كس چیزی می‌خرید و در ازایش چیزی می‌داد : 

بعضی‌ها تكه‌ای از قلبشان را می‌دادند و بعضی‌ پاره‌ای از روحشان را !!!

بعضی‌ها ایمانشان را می‌دادند و بعضی آزادگیشان را !!!

شیطان می‌خندید و دهانش بوی گند جهنم می‌داد؛ حالم را به هم می‌زد…

دلم می‌خواست همه نفرتم را توی صورتش تف کنم اما انگار ذهنم را خواند.

موذیانه خندید و گفت: من كاری با كسی ندارم، فقط گوشه‌ای بساطم را پهن كرده‌ام و آرام نجوا می‌كنم.  

نه قیل و قال می‌كنم و نه كسی را مجبور می‌كنم چیزی از من بخرد. می‌بینی! آدم‌ها خودشان دور من جمع شده‌اند.

جوابش را ندادم. آن وقت سرش را نزدیك‌تر آورد و گفت‌: البته تو با اینها فرق می‌كنی!

تو زیركی و مومن. زیركی و ایمان، آدم را نجات می‌دهد. اینها ساده‌اند و گرسنه. به جای هر چیزی فریب می‌خورند.

از شیطان بدم می‌آمد اما حرف‌هایش شیرین بود. گذاشتم كه حرف بزند و  او هی گفت و گفت و گفت... 

ساعت‌ها كنار بساطش نشستم تا این كه چشمم به جعبه‌ی عبادت افتاد كه لا به لای چیز‌های دیگر بود ، دور از چشم شیطان آن را برداشتم و توی جیبم گذاشتم.  

با خودم گفتم : بگذار یك بار هم شده كسی، چیزی از شیطان بدزدد. بگذار یك بار هم او فریب بخورد.

به خانه آمدم و در كوچك جعبه عبادت را باز كردم اما توی آن جز غرور چیزی نبود!!!

جعبه عبادت از دستم افتاد و غرور توی اتاق ریخت! فریب خورده بودم، فریب...

دستم را روی قلبم گذاشتم،‌نبود!

فهمیدم كه آن را كنار بساط شیطان جا گذاشته‌ام؛ تمام راه را دویدم. تمام راه لعنتش كردم. تمام راه خدا خدا كردم.

می‌خواستم یقه نامردش را بگیرم عبادت دروغی‌اش را توی سرش بكوبم و قلبم را پس بگیرم.

به میدان رسیدم، اما شیطان نبود آن وقت نشستم و های های گریه كردم ...

اشك‌هایم كه تمام شد،‌ بلند شدم تا بی‌دلی‌ام را با خود ببرم كه صدایی شنیدم، صدای قلبم را ، و همان‌جا بی‌اختیار به سجده افتادم و زمین را بوسیدم.

به شكرانه ی قلبی كه پیدا شده بود… 

سخن روز :  خداوند بی نهایت است اما به قدر نیاز تو فرود می آید بقدر آرزوی تو گسترده می شود و بقدر ایمان تو کار گشاست ...

دعوای زن و شوهر ها در نقاط مخالف دنیا

سلام دوستای گلم امروز خواستم بهتون یک سایت معرفی کنم برای خودم جالب بود گفتم شاید برای شما هم جالب باشه

من به زن وجودم افتخار می کنم، هر روز و هر لحظه ... من به تمام زنان آزاده و سربلند دنیا افتخار می کنم و به تمام مردانی که یک زن را اینگونه می بینند و تحسین می کنند.(دوست ندارید نظر ندید ولی حتما ادامه مطلب رو بخونید)

 شکلکهای یاهو در زبان شعرا!!!!

در مقابل عشـق همچون شاعران بزرگ با احساس وآماده پاسخگویی باش.

سختی های بزرگ به آدمی نیرویی دو چندان می بخشد .ارد بزرگ

دشواری ، به هدف ما ارزش می بخشد . دشواری بیشتر ، ارزش فزونتر . ارد بزرگ

مستمند کسی است ، که دشواری و سختی ندیده باشد . ارد بزرگ

ارزش سختی های روزگار را باید دانست ، آنها آمده اند تا ما را  نیرومندتر سازند . ارد بزرگ

آنکه سختی نکشیده ، نرمی و بهکامی نخواهد داشت . ارد بزرگ

گذشتن از سختی های پیش رو ، چندان سخت تر از آن چه پشت سر گذاشته ایم نخواهد بود . ارد بزرگ

بسیار یاد کردن از سختی های زندگی ، بردگی می آورد .  ارد بزرگ

آنچه بدست خواهی آورد فراتر از رنج و زحمتت نخواهد بود . ارد بزرگ

دوستی با رنج ها و درد ها مانند دوستی با دشمن ستیزه جو ست ، باید بر ناراستی ها تاخت که این تنها راه ماندگاریست . ارد بزرگ

رنج آدمی را نیرومند می سازد برسان کوهستان سخت . ارد بزرگ

سرآمد دشواری و سختی دانایست و دانا چشم خویش را بر  بسیاری از زیبایی های زود گذر گیتی خواهد بست . ارد بزرگ

 

خدا: بنده ی من نماز شب بخوان و آن یازده رکعت است.

بنده: خدایا !خسته ام!نمی توانم.

خدا: بنده ی من، دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخوان.

بنده: خدایا !خسته ام برایم مشکل است نیمه شب بیدار شوم.

خدا: بنده ی من قبل از خواب این سه رکعت را بخوان

بنده: خدایا سه رکعت زیاد است

خدا: بنده ی من فقط یک رکعت نماز وتر بخوان

بنده: خدایا !امروز خیلی خسته ام!آیا راه دیگری ندارد؟

 خدا: بنده ی من قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان کن و بگو یا الله

بنده: خدایا!من در رختخواب هستم اگر بلند شوم خواب از سرم می پرد!

خدا: بنده ی من همانجا که دراز کشیده ای تیمم کن و بگو یا الله

بنده: خدایا هوا سرد است!نمی توانم دستانم را از زیر پتو در بیاورم

خدا: بنده ی من در دلت بگو یا الله ما نماز شب برایت حساب می کنیم

بنده اعتنایی نمی کند و می خوابد

خدا:ملائکه ی من! ببینید من آنقدر ساده گرفته ام اما او خوابیده است چیزی به اذان صبح نمانده

او را بیدار کنید دلم برایش تنگ شده است امشب با من حرف نزده

ملائکه: خداوندا! دوباره او را بیدار کردیم ،اما باز خوابید

خدا: ملائکه ی من در گوشش بگویید پروردگارت منتظر توست

ملائکه: پروردگارا! باز هم بیدار نمی شود!

خدا: اذان صبح را می گویند هنگام طلوع آفتاب است ای بنده ی من بیدار شو

نماز صبحت قضا می شود خورشید از مشرق سر بر می آورد

ملائکه:خداوندا نمی خواهی با او قهر کنی؟

خدا: او جز من کسی را ندارد…شاید توبه کرد…

اکبر عبدی همبازی مرحوم حسین پناهی، خاطره‌ای از همکار سابقش می‌گوید که خواندن آن خالی از لطف نیست.
اکبرعبدی می‌گوید: ))یک روز سر سریال بودیم. هوا هم خیلی سرد بود. از ماشین پیاده شد بدون کاپشن. گفتم: حسین این جوری اومدی از خانه بیرون؟ نگفتی سرما می‌خوری؟! گفت: کاپشن قشنگی بود نه؟ گفتم: آره. گفت: من هم خیلی دوستش داشتم ولی سر راه یکی را دیدم که اون هم دوستش داشت و هم احتیاجش داشت. من فقط دوستش داشتم!((

به هنگام نکوهش هنگامه باران ، به بهره اش نیز بیاندیش . ارد بزرگ

بارش باران تپش زندگی و مهربانی است . ارد بزرگ

خردمندان همچون باران بر اندیشه های تشنه می بارند و دگرگونی های آینده را موجب می گردند . ارد بزرگ

نم نم باران ، سبب بیداری خاک گشته و آن را شکوفا می کند ، خرد هم ناگهان پدید نمی آید زمانی بس دراز می خواهد و روانی تشنه باران . ارد بزرگ

بارش باران از پستان گیتی ، فرزندان را در دل خاک جانی می دهد و زندگی را هویدا می کند و چه نیک مردان و زنانی که می بارند برای شکوفا شدن بستر آیندگان . ارد بزرگ

باران مهر آسمان است نه بغض آن ، همانند آدمیان مهرورزی که می بارند و کینه توزانی که خشک و بی نشانند . ارد بزرگ

  عشق تنها يک قصه است

 در سطر اول آن ، تو از راه مي‌رسي و خاک بوي باران مي‌گيرد

دگر سیرم خداوندا

دگر گیجم خداوندا

خداوندا تو راهم ده

پناهم ده

امیدم ده  

که دیگر نا امیدم من و میدانم که نومیدی ز درگاهت گناهی بس

ستمبار است

دلم برای کسی تنگ است که دل تنگ است...

دلم برای کسی تنگ است که طلوع عشق را به قلب من هدیه می دهد...

دلم برای کسی تنگ است که با زیبایی کلا مش مرا در عشقش غرق می کند...

دلم برای کسی تنگ است که تنم آغوشش را می طلبد...

دلم برای کسی تنگ است که دستانم دستان پر مهرش را می طلبد...

دلم برای کسی تنگ است که سرم شانه هایش را آرزو دارد...

دلم برای کسی تنگ است که گوشهایم شنیدن صدایش را حسرت می کشد...

دلم برای کسی تنگ است که چشمانم ، چشمانش را می طلبد...

دلم برای کسی تنگ است که مشامم به دنبال عطر تن اوست...

دلم برای کسی تنگ است که اشکهایم را دیده...

دلم برای کسی تنگ است که تنهاییم را چشیده...

دلم برای کسی تنگ است که سرنوشتش همانند من است...

دلم برای کسی تنگ است که دلش همانند دل من است...

دلم برای کسی تنگ است که تنهاییش تنهایی من است...

دلم برای کسی تنگ است که مرهم زخمهای کهنه است...

دلم برای کسی تنگ است که محرم اسرار است...

دلم برای کسی تنگ است که راهنمای زندگیست...

دلم برای کسی تنگ است که قلب من برای داشتنش عمرها صبر می کند...

دلم برای کسی تنگ است که دوستیش بدون(( تا)) است ...

دلم برای کسی تنگ است  که دل تنگ دل تنگی هایم است...

دلم برای عشقم تنگه

.ممکنه تصمیم بگیری این مطلب رو برای یک دوست بفرستی،

متشکرم از شما،ممکنه در مسیر زندگی آنها تاثیری بگذاری که خودت هرگز نمیدانستی !

سلام دوستای گلم

برای امیرحسینم یه مشکلی پیش اومده ازتون میخوام براش دعا کنید

 زود حل بشه مشکلش تا عشقم غصه نخوره

 این نکته رو هم بگم که همه مردا اینطوری نیستن (آقایون ناراحت نشند)